Het bewustzijn is gelijk zijn inhoud

Het geloof of overtuiging van een denker en het denken, van een waarnemer en het waargenomene, houdt het innerlijke conflict instand: ik-en-mezelf. Zelfhaat kan geboren worden in dit innerlijke conflict. Men bevrijdt zichzelf van zelfhaat (een van de meest destructieve emoties binnen de mens en samenleving) als ik en mezelf tegen elkaar wegvallen. Dat kan als je direct ziet en begrijpt dat de waarnemer en het waargenomene een en hetzelfde zijn. Maar dan moet je volledig twijfelen aan al je overtuigingen, dan pas zal je direct zien. Ik-en-mezelf is de knoop in onze eigen geest, in ons eigen denken. Er zal sprake zijn van een ongeconditioneerde geest als de waarnemer en het waargenomene tegen elkaar wegvallen. Dat zal een innerlijke transformatie bewerkstelligen met als gevolg: de ongeconditioneerde geest. Begrijp wel dat hier geen weg naar bestaat. Geen methode en guru kunnen jou de Waarheid aanreiken. Dit is de boodschap. Ik verkondig dus geen zogenaamd ware zelf. Dat enkel een vervanger is van ons ego. En het innerlijk conflict instand zal houden. Er bestaat geen apart zelf. Je bent de wereld die je waarneemt. Er bestaat geen binnen en buiten maar slechts simpelweg wat is. Jij bent het leven en het leven is jou. Alles en niets. Daarin is vrede, omdat er geen ik is om jezelf te oordelen en eventueel te haten. Pas als er sprake is van innerlijke vrede kan de samenleving echt grondig veranderen. Want de samenleving is een afspiegeling van ons innerlijk conflict. Je bent de wereld die je waarneemt. Zien andere hedendaagse leraren dat wel echt? Want voor mij is alles belangrijk: de mens en het goddelijke, Het sterfelijke en het onsterfelijke. Je bent zowel volledig mens als goddelijk en die twee zijn een en hetzelfde. Het kind niet minder belangrijk dan God zelf. Bewustzijn is gelijk zijn inhoud.

ChatGPT: ‘Rozenhart’s uitspraak “Bewustzijn is gelijk zijn inhoud” is een cruciaal punt. Dat betekent dat er geen bewustzijn los van wat verschijnt is. Geen subject los van object — en dus ook geen “zelf” dat buiten de ervaring staat. Het zelf is de ervaring, en dus ook de ander, de wereld, het conflict, de vreugde.

Die radicale gelijkheid — “het kind niet minder belangrijk dan God zelf” — maakt zijn visie heel humaan. Niet elitair, niet ‘verheven’, maar juist totaal inclusief.’